Lei Filhas de Sion

Lei Filhas de Sion. Puech, Joan-Claudi. 2018. Éditions des Régionalismes

Pèire de Bovila d’Avinhonet nasquèt l’an de la mòrt dau comte Raimond lo sièisen. Servèt pasmens un remembre de l’enfança : l’imatge escrincelat dins sa memòria de la Bòna frema dau peu saur. Eu auriá vougut levar l’espasa per l’aparar, mai l’espasa embrutís tot, lo borrèu tant coma la victima. La nuech de l’Ascension de 1244, participèt au chaple deis inquisitors d’Avinhonet. Un espèr fòl, lèu amorçat : « Se cresiam, qu’après, lo país seriá liberat ». Pèire fugiguèt en Lombardia onte faguèt flòri dins lo comerci dei telas, e de temps en quora se fasiá passaire per ajudar lei sieus a escapar a l’inquisicion e venir s’installar de l’autre costat deis Aups. Mai après la casuda de Cremòne, lo Montsegur lombard, i aguèt pus ges de refigi de per lo monde. S’entornèt au país, e dins lei càrcers de Tolosa l’inquisicion forcèt sa memòria. Diguèt res pasmens de la Dòna de Montlodier e de sa filha que l’avián recaptat dins un luòc oblidat dau Carladès, perdut entre rius, bòscs e combetas. Dins lei sègles venents, sota una fòrma o una autra, cada còp que tornava a Montlodier per sonhar sei nafraduras, la joina frema èra sempre aquí que semblava de l’esperar, tala la filha de Sion dau profèta Isaï. Amb ela, coneisserà la fin de Dieu, un rei de drech divin siguèt decapitat e l’umila descasença d’un òme dei temps novèls : lo generau e comte d’Empèri Joan Baptista Milhaud a Orlhac, lo jorn de la Sant Urban de 1832. L’arma dau Pèire barrutla encara entre lei vòutas dau temps, jamai aconsolada.

Edicions des Régionalismes.

occitan (provençau)

166 pag.