Marcovaldo o Las sasons en vila, un libre plasent de lo legir
Marcovaldo o Las sasons en vila, d’Italo Calvino
Revirada occitana de Miquèl Pedussaud
Lo passat divendres 2 de febrièr faguèrem la setena session del Club de Lectura, dedicada al libre de la Dictada, Marcovaldo o Las sasons en vila, d’Italo Calvino, revirat a l’occitan per Miquèl Pedussaud.
Foguèt una session plan amusanta perque totes los lectors del libre foguèrem d’acòrdi qu’èra un libre plasent de lo legir, plan divertissent. Lo personatge principal, Marcovaldo, es inoblidable e las istòrias dels racontes contenon amassa umor e tragèdia.
Per començar la session legiguèrem una pichona nòta biografica de l’autor. Çò mai important de la biografia per comprene los contes es que l’autor foguèt comunista perque fòrça racontes an una pregonda critica al capitalisme e al consumerisme. Dempuèi escotèrem l’enregistrament que Miquèl Pedussaud faguèt pels participants de la Dictada, ont ditz causas fòrça interessants sobre la siá traduccion e sobre l’òbra.
Marcovaldo pareguèt pel primièr còp en 1963. Es un recuèlh de 20 contes organizat segon lo principi de las sasons (cada novèla se debana siá a la prima, siá en estiu, en auton o en ivèrn), l’obratge conta la vida d’un manòbra provenent de la campanha, que subreviu peniblament amb sa familha, sa femna e 6 dròlles, en una vila gris del nòrd d’Itàlia. Marcovaldo es un personatge amusant e malenconiós, qu’a un pauc de Charlot e un pauc de Quichòt. Marcovaldo confia en un progrès. Lo libre es mentretant compausat de faiçon a introduire un doble-tèma, a saber una morala pessimista pausant sus una seria de peripecias saborosas, liuradas amb umor. Italo Calvino presenta sa relacion perplèxa e arrogant amb lo monde.
Parlèrem fòrça dels racontes e del contèxte social italian al moment qu’aqueste libre foguèt escrich. Marcovaldo es un èsser incomprés e un pauc incomprensible que sempre cèrca la natura dins la ciutat. Foguèrem totes d’acòrdi que aquesta recèrca de la natura fa que lo lector percépia la degradacion de la vida urbana e la desumanizacion de la supausada civilizacion. Perque es una recèrca sans coneissença, Marcovaldo sap pas conéisser los campairòls, pòt pas pescar tencas e lors mainatges nimai sabon coma es un bòsc. En vertat, Marcovaldo viu entre de pantaises, sa vida es tota formada per illusions trencadas.
Per acabar, una recomandacion: s’avètz pas agut l’escasença de legir Marcovaldo o Las sasons en vila, legissètz-lo, que val lo còp.
La session venenta del Club de Lectura serà lo divendres 15 de març. Legirem La bèstia del Vacarés, de Josèp d’Arbaud. A la librariá en linha del CAOC poiretz trapar la version bilingüa catalana e occitana facha pel Jaume Figueras, o ben la version sonque en occitan. Es a vosautres de causir qual version volètz legir!
Plan mercés per la vòstra participacion e al còp que ven!
Esther Lucea i Dolors Català