Las bruèissas del noguièr
Cada noguièr a sas bruèissas, mas es pas balhat a totes que de las poder véser !
Per aquò faire, se cal passejar sol una nuèit de Sant Joan.
Las bruèissas ofrissián lo diable amagat dins una noga als mainatges lipets.
En Italia se disiá tanben que los noguièrs servissián per las acampadas de bruèissas. S’arregalavan plan amagadas dins lo fulham.
Lo mai famós de totes es lo noguièr de Benevento. Teniá segurament de poders que se ne parlava ja al sègle VII quand Barbatus, lo curat, l’aviá fait desrabar per caçar lo diable. Mas un autre noguièr cresquèt a la meteissa plaça.
Aquel noguièr desapareguèt al sègle XVII.
Se l’arbre fa paur la frucha es adorada !
La noga es un dels simbòls de feconditat e d’abondància. Es tanben un pòrta bonur. Del temps de las velhadas, los dròlles ba-lhavan a lor promesa una noga pichoneta « lo cacalon ». Se aquela copava la noga, èra la fin de l’amoreta !
La noga es tanben un simbòl religiós e se vesiá sovent pendent los maridatges. Del temps d’aquelas fèstas, se fasiá tanben de lançars de nogas que devián portar proteccion e amistat entre los nòvis.
Tèxt: Setmana de las Sabors de 2007 sus las piadas de Brugairòl l’esquiròl e de sos sòmis (tresena part).